Ağaç dokusu, bir ağacın gerçekten canlı olan kısımlarından biridir ve kabuğun hemen altında, odunun yüzeyinde bulunan ince hücre tabakasıdır. Bu ince hücre tabakası, doku tabakası veya ağaç dokusu olarak adlandırılır. Bitkilerde görülen çeşitlilik, bitki büyümesindeki farklılıkların yanı sıra ağaç dokusunu oluşturan hücrelerin belirli organ ve dokularda farklı işlevler görerek yapılarında farklılıklar meydana getirmesi ile oluşmaktadır. Dokuların gelişimini sağlayan en önemli etkenlerden biri sudur. Bütün canlı varlıklar gibi ağacın da dokuları arasında sürekli bir su dolaşımı olur. Bu su dolaşımı, dokuların gelişimi, bölünmesi ve ağacın sağlıklı bir şekilde gelişebilmesi için gerekli altyapıyı oluşturur.

Ağaç dokusunu oluşturan hücreler biyolojik olarak ikincil bölünür dokular olarak sınıflandırılır. İkincil bölünür dokular, yeniden bölünme özelliği gösteren parankima hücrelerinden meydana gelmektedir. Kök ve gövdeyi kuşatan hücre grupları bölünerek enine büyümeyi sağlar. Ağaç dokusu içerisinde yer alan üç doku sistemi bulunur: temel doku sistemi, iletim doku sistemi ve örtü doku sistemidir.

Temel doku sistemi, bitkinin metabolik faaliyetlerinden sorumlu sistemdir. Çift çeneklilerde bitkinin 'öz' adı verilen merkezi bölümünde yer alır.

İletim doku sistemi, dokular arasında madde alışverişi, birbirleri ile temas halinde bulunan hücreler arasında ozmos ve difüzyon gibi işlevleri yerine getirir. İletim dokusu, bitki ne kadar büyürse büyüsün, kökün en dış kısmından en tepedeki en yeni yaprağa kadar bütün hücrelerin iletişim halinde olmasını sağlar.

Örtü doku sistemi, bitkiyi aşırı su kaybı, mekanik etkiler ve böcek saldırıları gibi dış etkenlerden korur. Bitkinin derisi olarak kabul edilen bu sistem epidermis ve periderm hücre tabakalarından oluşur.

İkincil bölünür dokular arasında sınıflandırılan ağaç dokusu, çift çenekli, çok yıllık ve açık tohumlu bitkilerin kök ve gövdelerinde bulunur. Mevsimlik bitkiler ile tek çenekli bitkilerde ağaç dokusu oluşmaz. İç ve dış ağaç dokusu olmak üzere ikiye ayrılırlar.